[PodnóÂże gór] Jaskinia

Niara - So cze 27, 2009 11:19 am
SÂłoĂące do poÂłowy schowaÂło siĂŞ juÂż za horyzontem kiedy to troje wĂŞdrowców znalazÂło siĂŞ u podnóÂża gór. Nadal byÂło ciepÂło, ale nieubÂłaganie zbliÂżaÂła siĂŞ noc.

Niara zsiadÂła z konia, pozostali uczestnicy wyprawy uczynili to samo. ZnaleÂźli siĂŞ w niewielkim lesie, dziewczyna szÂła na przedzie prowadzÂąc towarzyszy, tak na prawdĂŞ nigdy tutaj nie byÂła, kierowaÂł siĂŞ jednak wyczuciem, jakoÂś nigdy nie zdarzaÂło jej siĂŞ gubiĂŚ w gÂłowie miaÂła trasĂŞ wyprawy, szÂła na wyczuci i zawsze dochodziÂła do celu.

Po krótkiej chwili znaleÂźli siĂŞ przy skalnej Âścianie, ruszyli wzdÂłuÂż niej. Nagle ich oczom ukazaÂła siĂŞ jaskinia ukryta miĂŞdzy skaÂłami.

Niara przywiÂązaÂła konia do pobliskiego drzewa po czym go rozsiodÂłaÂła, a rzeczy znajdujÂące siĂŞ na zwierzĂŞciu poÂłoÂżyÂła przy wejÂściu do jaskini.

WejÂście do skalnej groty byÂło doÂśĂŚ duÂże, dziewczyna weszÂła do Âśrodka. Jej oczom ukazaÂło siĂŞ sporych rozmiarów skalne pomieszczenie. Na ich szczĂŞÂście w górze znajdowaÂł siĂŞ otwór, Niara od razu zrozumiaÂła ze otwór moÂże sÂłuÂżyĂŚ za dymnik.

Jaskinia byÂła niezwykle przytulna, jednÂą ze Âścian pokrywaÂła gruba warstwa mchu rozrastajÂąca siĂŞ aÂż na podÂłogĂŞ. W caÂłym pomieszczeniu byÂło bardzo sucho.

ZmĂŞczona dziewczyna usiadÂła pod ÂścianÂą z mchu i westchnĂŞÂła cicho, sÂłoĂące jeszcze nie zaszÂło. Niara chciaÂła chwilĂŞ odpoczÂąĂŚ za nim pójdÂą nazbieraĂŚ drwa na ognisko.

RiZochi - So cze 27, 2009 4:21 pm
Rizochi uczyniÂł podobnie jak Niara. RozsiodÂłaÂł wierzchowca i przywiÂązaÂł do pobliskiego drzewa. PomógÂł zsiÂąÂśĂŚ Kyrie i uczyniÂł to samo z jej rumakiem. RozejrzaÂł siĂŞ w jaskini. WyglÂądaÂła podobnie do tej, w której zatrzymaÂł siĂŞ kiedyÂś, podczas podróÂży przez Mgliste Góry. ZrzuciÂł torbĂŞ i pÂłaszcz, po czym udaÂł siĂŞ nazbieraĂŚ trochĂŞ drewna na opaÂł.

-NiedÂługo wrócĂŞ. – odparÂł przyjaÂźnie opuszczajÂąc jaskiniĂŞ.

Po dÂłuÂższej chwili byÂł juÂż z powrotem niosÂąc na rĂŞkach garÂśĂŚ poÂłamanych gaÂłĂŞzi oraz grubszych kawaÂłków drewna. ZbieraÂł tylko uÂłamane kawaÂłki. Nie chciaÂł niszczyĂŚ natury otaczajÂącej to wspaniaÂłe miejsce. Im bardziej ich podróÂż zgÂłĂŞbiaÂła siĂŞ w tÂą krainĂŞ, tym otaczajÂąca przyroda stawaÂła siĂŞ coraz bardziej … wolna.

Szermierz lubiÂł takie miejsce. W podobnym spĂŞdziÂł wiĂŞkszoÂśĂŚ dzieciĂąstwa, po tym jak zmarli rodzice. Czasami przypominaÂło mu te okropne wydarzenia, lecz nauczyÂł siĂŞ z nimi ÂżyĂŚ. Poza tym, wiatr szumiÂący wÂśród liÂści drzew, byÂł jednÂą z melodii, które lubiÂł najbardziej na Âświecie.

Kyrie - So cze 27, 2009 7:55 pm
Dziewczyna weszÂła do jaskini i usiadÂła gdzieÂś z boku. JakoÂś nie miaÂła teraz w gÂłowie integrowanie siĂŞ i wspólne wesoÂłe rozmowy. Noszenie wÂłasnego brzemienia jest mniej trudne jak niesie siĂŞ samemu. Wtedy ryzyko spad tylko na ciebie. PodkuliÂła nogi pod klatkĂŞ i oparÂła na kolanach gÂłowĂŞ patrzÂąc gdzieÂś w rozlegÂłÂą roÂślinnoÂśĂŚ. OpatuliÂła siĂŞ swoim pÂłaszczem i milczaÂła.

RiZochi - Pn cze 29, 2009 12:09 am
SpojrzaÂł na siedzÂące towarzyszki. WyglÂądaÂły na niezwykle zmĂŞczone podróÂżÂą. Jednak coÂś jeszcze byÂło. JakaÂś przygnĂŞbiajÂąca atmosfera wisiaÂła w powietrzu. Cisza wypeÂłniajÂąca jaskiniĂŞ nie byÂła przyjemna. DawaÂła jakby znaĂŚ … o samotnoÂści. WestchnÂąÂł.

RozpaliÂł ogieĂą przed wejÂściem. Nie chciaÂł, aby dym wypeÂłniaÂł miejsce, gdzie bĂŞdÂą spaÂły dziewczyny. Z dwóch wczeÂśniej wybrany patyków przygotowaÂł uchwyt na imbryk. Szczerze wykorzystaÂł pomysÂłowoÂśĂŚ Meridiona, gdy zatrzymali siĂŞ koÂło rzeki parĂŞ dni temu. WlaÂł do niego wodĂŞ z bukÂłaka. MierzÂąc na oko powinno wystarczyĂŚ na trzy osoby. DorzuciÂł kilka listków zielonej herbaty. OdczekaÂł chwilĂŞ, po czym rozlaÂł do kubków napój. ZaniósÂł go dziewczynom. PostawiÂł przed kaÂżdÂą naczynie, po czym bez sÂłowa wróciÂł do ognia.

Nad ogniem postawiÂł patelnie. PoÂłoÂżyÂł na nim parĂŞ kawaÂłków miĂŞsa. Po chwili zalaÂł wodÂą i dorzuciÂł trochĂŞ zióÂł. PoczekaÂł, aÂż nadmiar pÂłynów odparujĂŞ. StaraÂł siĂŞ przy tym nie przypaliĂŚ miĂŞsa. W miĂŞdzy czasie wrzuciÂł do kocioÂłka kilka kartofli. Wszystko zgraÂło siĂŞ dobrze w czasie. NaÂłoÂżyÂł porcje i podobnie jak z wczeÂśniejszym napojem, zaniósÂł towarzyszkom.

Sam usiadÂł przy wyjÂściu. SiĂŞgnÂąÂł do kurtki. WyjÂąÂł manierkĂŞ, w której byÂł zimny juÂż napój. PociÂągnÂąÂł spory Âłyk. Lekki smak herbaty byÂł przyjemny. SiĂŞgnÂąÂł po resztĂŞ jedzenia zostawionÂą nad paleniskiem. PrzerzuciÂł ziemniaki na patelnie, po czym zaczÂąÂł jeÂśĂŚ. W sumie nie wyszÂło mu to najgorzej. Za kaÂżdym razem, gdy gotowaÂł, jego zdolnoÂści kulinarne rosÂły. Nie mniej jednak, wciÂąÂż brakowaÂło mu umiejĂŞtnoÂści i twórczoÂści choĂŚby prostego karczmarza.

ZaczÂąÂł siĂŞ zastanawiaĂŚ nad stanem obu dziewczÂąt. Niarze z kaÂżdym dniem musiaÂło byĂŚ coraz ciĂŞÂżej bez jej Artemisa. Nie wiedziaÂł wciÂąÂż, jak bardzo magia Zory jej pomogÂła i na jak dÂługo jeszcze siĂŞ utrzyma. Sprawa Kyrie równieÂż nie byÂła lepsza. SkrzydÂła anielicy przysparzaÂły jej na pewno wiele bólu. Co gorsza, sama mogÂła znaleÂźĂŚ siĂŞ w sytuacji Niary.

WestchnÂąÂł. CzuÂł siĂŞ niezwykle zagubiony. Mimo, Âże ludzie, którzy wyglÂądali tak przyjaÂźnie, wciÂąÂż czuÂł siĂŞ sam. W dodatku zaczÂąÂł odczuwaĂŚ pierwsze objawy tego, co myÂślaÂł, Âże juÂż go nie bĂŞdzie dotyczyĂŚ.

SpojrzaÂł w niebo opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ jaskini. PociÂągnÂąÂł spory Âłyk i odstawiÂł patelnie. Nie chciaÂł na razie przeszkadzaĂŚ dziewczĂŞtom. Nie lubiÂł byĂŚ nachalny. Bycie cichym obserwatorem, który zawsze jest, gdy istnieje potrzeba, zadowalaÂło go w zupeÂłnoÂści.

Kyrie - Pn cze 29, 2009 11:51 am
Dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ lekko do chÂłopaka gdy ten przyniósÂł jej strawĂŞ i herbaty. JadÂła powoli mimo iÂż nie byÂła w ogóle gÂłodna. ZostawiÂła poÂłowĂŞ i dopiÂła herbatĂŞ. Ta cisza wkoÂło niej dobijaÂła jÂą. CiÂągle sÂłyszaÂła szepty, ale nie mogÂła siĂŞ przyznaĂŚ. PomyÂśleli by, Âże jest obÂłÂąkana. GÂłosy cichÂły gdy wkoÂło coÂś siĂŞ dziaÂło jednak kiedy panowaÂła cisza taka jak teraz sÂłyszaÂła dokÂładnie jakby coÂś staÂło ciÂągle za niÂą. ZacisnĂŞÂła delikatnie dÂłonie na uszach po czym podniosÂła siĂŞ lekko za gwaÂłtownie.
-Ja.. muszĂŞ siĂŞ przejÂśĂŚ..- SzepnĂŞÂła i wyszÂła przed jaskiniĂŞ skrĂŞciÂła i opierajÂąc siĂŞ dÂłoniÂą o póÂłkĂŞ skalnÂą szÂła wzdÂłuÂż niej. Nie chciaÂła oddalaĂŚ siĂŞ zbytnio ale nie miaÂła juÂż siÂł udawaĂŚ przed nimi spokoju. GÂłosy, szepty, kuszenie, obwinianie, krzyki, lament, pÂłacz... to sÂłyszaÂła. AnioÂły i diabÂły kÂłóciÂły siĂŞ o niÂą a ona nic nie mogÂła zrobiĂŚ tylko sÂłuchaĂŚ. To jÂą dobijaÂło.. nasiliÂło niedawno i zabiera jej siÂłĂŞ. OsunĂŞÂła siĂŞ po skale na ziemiĂŞ. Tak siedziaÂła patrzÂąc w pustkĂŞ przed sobÂą.

Niara - Pn cze 29, 2009 2:28 pm
Niara westchnĂŞÂła cicho opierajÂąc siĂŞ o ÂścianĂŞ z mchu. W tym czasie Rizochi zdÂąÂżyÂł juÂż rozpaliĂŚ ognisko. Kyrie siedziaÂła skulona niczym wystraszone zwierzÂątko, wÂłaÂściwie nie dziwiÂła jej siĂŞ, przeÂżywaÂła podobne mĂŞki, ona jednak nie miaÂła takiego wyboru jak Kyrie.

Dym z ogniska unosiÂła siĂŞ ku niebu, w grocie mimo zapadajÂącej nocy byÂło przyjemne ciepÂło, na zewnÂątrz wiaÂł lekki wiatr, a niebo robiÂło siĂŞ co raz bardziej szare.

Niara przyglÂądaÂła siĂŞ krzÂątajÂącemu Rizochiemu, niewÂątpliwie troszczyÂł siĂŞ o swoje towarzyszki. OdwróciÂła wzrok od chÂłopaka, siedzÂąc pod ÂścinÂą patrzyÂła gdzieÂś w przestrzeĂą pustym wzrokiem. Po chwili jednak zamknĂŞÂła oczy, w jej gÂłowie kÂłĂŞbiÂło siĂŞ milion myÂśli. Jej wÂłasne problemy zaczynaÂły jÂą przytÂłaczaĂŚ, sprawa Artemisu, co raz czĂŞstsze bóle w plecach, wyczerpujÂąca podróÂż, a do tego jeszcze inne zmartwienia i odpowiedzialnoÂśĂŚ za uczestników tej wyprawy. SkrzydÂła Kyrie z pewnoÂściÂą caÂły czas dawaÂły o sobie znaĂŚ. Tajemnicze osÂłabienie Meridiona, Faurun i jego sekrety, ten caÂły Speage który nie wiadomo czego chciaÂł, no i Rizochi... Mimo iÂż dziewczyna wybaczyÂła mu nadal trudno jej byÂło zrozumieĂŚ co miaÂła znaczyĂŚ sytuacja w Valladonie, dlaczego wÂłaÂściwie zachowaÂł siĂŞ ta jak siĂŞ zachowaÂł, rozumiaÂła, Âże Âżycie w tym Âświecie moÂże róÂżnie na niego wpÂływaĂŚ, ale to wyjaÂśnienie byÂło raczej mgliste. CóÂż, musiaÂła go zrozumieĂŚ, a przynajmniej postaraĂŚ siĂŞ to zrobiĂŚ.

Niara czuÂła siĂŞ co raz bardziej samotna, sÂądziÂła, ze bĂŞdzie mogÂła zaufaĂŚ Rizochiemu tym czasem co raz bardziej oddalaÂła siĂŞ od niego i innych uczestników wyprawy. chyba nie potrafiÂła juÂż ufaĂŚ, zbyt wiele wydarzyÂło siĂŞ w jej Âżyciu. NiewÂątpliwie jednak troszczyÂła siĂŞ caÂłym sercem o wszystkich do których czuÂła choĂŚ niĂŚ sympatii. W takich chwilach ja ta chciaÂła uciec do wspomnieĂą dobrych dni, jednak w jej Âżyciu nie byÂło ich zbyt wiele, kiedy jednak czuÂła siĂŞ tak bardzo samotna jak teraz w wyobraÂźni wspominaÂła te miesiÂące które spĂŞdziÂła z ZorÂą, ten krótki czas który byÂła razem z nim i czuÂła siĂŞ tak spokojnie i bezpiecznie. Teraz jednak juÂż nic nie byÂło takie jak kiedyÂś, wszystko siĂŞ zmieniÂło, trudnoÂści byÂło co raz wiĂŞcej, a samotnoÂśĂŚ stawaÂła siĂŞ czasem nie do zniesienia.

Nagle coÂś wyrwaÂło dziewczynĂŞ z letargu, to Rizochi przyniósÂł jej strawĂŞ. ZmruÂżyÂła oczy i uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ciepÂło do chÂłopaka patrzÂąc mu w oczy i dziĂŞkujÂąc za to co dla nich robi. Nie zjadÂła duÂżo, byÂła jednak spragniona i wypiÂła caÂły napój jaki przyniósÂł chÂłopak. Niara byÂła mu naprawdĂŞ wdziĂŞczna za opiekĂŞ nad niÂą i Kyrie. UÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ po raz kolejny do chÂłopaka z wdziĂŞcznoÂściÂą.

Nagle coÂś siĂŞ staÂło, Kyrie wstaÂła i mówiÂąc Âże musi siĂŞ przejÂśĂŚ chwiejnym krokiem wyszÂła z jaskini. Niara przez chwile wahaÂła siĂŞ co zrobiĂŚ, moÂże Kyrie potrzebowaÂła pobyĂŚ sama. MoÂże... ale nie w takim stanie, nie w tych górach, nie mogÂła pozwoliĂŚ by dziewczyna zostaÂła tutaj sama.

Szybko wybiegÂła za dziewczynÂą.

CiÂąg dalszy

RiZochi - Pn cze 29, 2009 5:02 pm
ChÂłopak patrzyÂł, jak najpierw Kyrie, a póÂźniej Niara wychodzÂą z jaskini. WestchnÂąÂł. W pierwszej chwili chciaÂł siĂŞ za nimi udaĂŚ, lecz zaraz stwierdziÂł, Âże lepiej powinien pozostaĂŚ na miejscu. Zapewne obie musiaÂły porozmawiaĂŚ same, a on mógÂł jedynie przeszkadzaĂŚ.

WidziaÂł w anielicy jej ból. To skrzydÂła, ale nie tylko. CoÂś jÂą trapiÂło. MusiaÂła przeÂżywaĂŚ jakiÂś wewnĂŞtrzny problem. Te jednak so o wiele gorsze, niÂż jakikolwiek inny ból fizyczny. Tak przynajmniej sam to postrzegaÂł.

CzuÂł ciĂŞÂżar przytÂłaczajÂący go od wewnÂątrz. Sam nie wiedziaÂł dlaczego. ByÂło mu ciĂŞÂżko. WyjÂąÂł miecz z pochwy. SpojrzaÂł na jego ostrze. OdbijaÂła siĂŞ w nim jego twarz z dwiema bliznami.
„Brak bratniej duszy.” – odparÂł sam szeptem do siebie.
WyciÂągnÂąÂł z torby zestaw do konserwacji borni. ZaczÂąÂł sprawdzaĂŚ jej stan. ChciaÂł zapomnieĂŚ o tych myÂślach. Im bardziej siĂŞ w nich pogrÂąÂżaÂł, tym bardziej zbliÂżaÂł siĂŞ stanu, którego nie lubiÂł.

Kyrie - Pn cze 29, 2009 6:53 pm
Obie dziewczyny wróciÂły zaraz do jaskini gdzie zostaÂł Rizochi. WidaĂŚ byÂło, Âże smutek lekko minÂąÂł. Kyrie wziĂŞÂła resztĂŞ jedzenia jakie pozostawiÂła i usiadÂła z nim przy ognisku niedaleko chÂłopaka.
-Musze przyznaĂŚ, ze posiÂłek jest naprawdĂŞ dobry.- OdezwaÂła siĂŞ do niego lekko uÂśmiechajÂąc po czym zaczĂŞÂła koĂączyĂŚ to co nie zjadÂła. SpojrzaÂła w stronĂŞ Niary. CzekaÂła, aÂż ta przyÂłÂączy siĂŞ do nich.

RiZochi - Pn cze 29, 2009 7:35 pm
PopatrzyÂł na zbliÂżajÂące siĂŞ dziewczyny. Lekko siĂŞ uÂśmiechnÂąÂł. WciÂąÂż czuÂł siĂŞ dziwnie. Wzrok ÂśledziÂł kaÂżdy ich ruch. CoÂś zaciskaÂło siĂŞ w nim w Âśrodku. WestchnÂąÂł. MyÂślaÂł, Âże to mu pomoÂże. MyliÂł siĂŞ. Nagle Kyrie wyrwaÂła go z otumanienia.

-Cieszy mnie, Âże ci smakuje. – odparÂł z uÂśmiechem. Po dÂłuÂższej chwili milczenia postanowiÂł zapytaĂŚ. – Jak siĂŞ czujesz?

Sam nie wiedziaÂł, dlaczego to robi. Ostatnio straciÂł caÂłÂą kontrolĂŞ nad swoim Âżyciem. Wszystko sprowadzaÂło siĂŞ do stanu po Âśmierci Itsuki. NienawidziÂł tego. Nie mniej jednak nie potrafiÂł nic na to poradziĂŚ.

Niara - Pn cze 29, 2009 7:46 pm
Niara podeszÂła i usiadÂła po drugiej stronie ogniska, nie odezwaÂł siĂŞ ani sÂłowem. PatrzyÂła na Rizochiego, zastanawiaÂł siĂŞ nad tym o czym rozmawiaÂły z Kyrie. Tak naprawdĂŞ chciaÂła siĂŞ do niego zbliÂżyĂŚ. Nie miaÂła przyjacióÂł, a on mimo wszystko wydawaÂł siĂŞ byĂŚ dobrym czÂłowiekiem.

Ognisko dawaÂło przyjemne ciepÂło. CieszyÂła siĂŞ z obecnoÂści jej towarzyszy, choĂŚ we wnĂŞtrzu toczyÂła wojnĂŞ z myÂślami. czuÂła siĂŞ tak jakby bolaÂła jÂą dusza. Nie rozumiaÂła dlaczego... a wÂłaÂściwie rozumiaÂła tylko nie chciaÂła dopuÂściĂŚ tej myÂśli do siebie, to samotnoÂśĂŚ jÂą przytÂłaczaÂła, to brak kogoÂś komu mogÂła by siĂŞ zwierzaĂŚ, do kogo mogÂłaby siĂŞ przytuliĂŚ, brak te drugiej osoby.

RiZochi - Pn cze 29, 2009 10:26 pm
I ponownie nastaÂła nieprzyjemna cisza. Trzask suchego drewna w ognisku momentami przeÂłamywaÂł pustkĂŞ. SpojrzaÂł na taĂączÂące pÂłomienie. Pod zachodzÂące sÂłoĂące spojrzaÂł na ostrze miecza. WyglÂądaÂło tak samo piĂŞknie jak zawsze. Lekko siĂŞ uÂśmiechnÂąÂł, lecz zaraz staÂł siĂŞ powaÂżny ponownie. SchowaÂł je po czym skupiÂł wzrok na taĂączÂącym ogniu.

ZastanawiaÂł siĂŞ, dlaczego wszystko jest takie smutne. Ta cisza. Czy to jest jego osoba, czy moÂże brak pozostaÂłych towarzyszy tak wpÂływa na atmosferĂŞ. ByÂło to dla niego niezwykle niezrozumiaÂłe. WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko.

Kyrie - Wt cze 30, 2009 1:31 pm
-czujĂŞ siĂŞ lepiej..miÂło, Âże pytasz. Miewam jeszcze maleĂąkie problemy z plecami ale nie czym siĂŞ martwiĂŚ.- StaraÂła siĂŞ nadrabiaĂŚ ciepÂłym uÂśmiechem i miÂłym tonem. Na nic siĂŞ to jednak zdaÂło, towarzystwo najwyraÂźniej nie miaÂło ochoty na rozmowĂŞ i znów nastaÂła draÂżniÂąca cisza, która dla Kyrie byÂła ciĂŞÂżarem. PodkuliÂła nogi i oparÂła na kolanach gÂłowĂŞ starajÂąc siĂŞ nie zwracaĂŚ uwagi na ciÂągÂły haÂłas sÂłyszalny tylko dla niej. WestchnĂŞÂła cicho patrzÂąc chwilĂŞ po towarzyszach. Nie wiedziaÂła co wiĂŞcej mogÂła zrobiĂŚ wiĂŞc wstaÂła i usiadÂła gdzieÂś w gÂłĂŞbi jaskini z dala od wszystkich. PoÂłoÂżyÂła siĂŞ na ziemi kulÂąc.

Niara - Wt cze 30, 2009 5:21 pm
Niara siedziaÂła bez sÂłowa przy ognisku, w gÂłĂŞbi jej duszy dziaÂło siĂŞ coÂś niedobrego. CzuÂła jak przeszywa jÂą coÂś co mogÂła nazwaĂŚ bólem. WestchnĂŞÂła cicho tak by Rizochi jej nie usÂłyszaÂł. Kyrie odeszÂła w gÂłÂąb jaskini, Niara zrozumiaÂłÂą, Âże tym razem chyba musi pobyĂŚ sama. UniosÂła lekko gÂłowiĂŞ by spojrzeĂŚ na swojego towarzysza, nagle poczuÂła w sercu ciepÂło, polubiÂła go i o dziwo czuÂła siĂŞ przy nim bezpiecznie, jakoÂś ciĂŞÂżko by jej byÂło gdyby Rizochi siĂŞ nie zjawiÂł. WpatrywaÂła siĂŞ w niego dÂłuÂższa chwilĂŞ, kiedy chÂłopak siĂŞ zorientowaÂł ze Niara go obserwuje spojrzaÂł na niÂą. dziewczyna uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ciepÂło jakby chciaÂła powiedzieĂŚ mu to o czym wÂłaÂśnie myÂślaÂła. Mimo wszystkich wydarzeĂą ostatnio byÂła zaskakujÂąco otwarta, normalnie spuÂściÂła by gÂłowĂŞ ze wstydem jakby myÂślÂąc o przyjacielu robiÂła coÂś zÂłego. ParĂŞ miesiĂŞcy temu zrobiÂła by tak z pewnoÂściÂą, dziÂś jednak zachowywaÂła siĂŞ inaczej.

- CieszĂŞ siĂŞ, ze jesteÂśmy tutaj razem, wiesz.. - powiedziaÂła cicho - Ty, Kyrie, bez Was byÂło by mi ciĂŞÂżko - podniosÂła gÂłowĂŞ - zwÂłaszcza bez Ciebie byÂło by mi ciĂŞÂżko - dodaÂła uÂśmiechajÂąc siĂŞ i patrzÂąc mu w oczy.

Kyrie - Wt cze 30, 2009 7:32 pm
Dziewczyna leÂżaÂła spokojnie patrzÂąc pustym wzrokiem w wilgotne skaÂły. Nie sÂłyszaÂła towarzyszy, nie wiedziaÂła czy rozmawiajÂą, jej sÂłuch byÂł teraz przytÂłumiony... wsÂłuchiwaÂła siĂŞ w szepty. Tym razem zamiast uciekaĂŚ staraÂła siĂŞ w nie wsÂłuchaĂŚ. Z poczÂątku maÂło rozumiaÂła, pojedyncze sÂłowa. Jednak potem wyÂłoniÂło siĂŞ kilka przewodnich gÂłosów.
-Zrób to.. nie.. chcesz tego.. nie moÂżesz...przecieÂż coÂś do niego czujesz, chcesz byĂŚ zwykÂłÂą kobietÂą... Zrób to!.. Poddaj siĂŞ! Ulegnij!..-Kyrie zagryzÂła wargĂŞ by nie wyrwaÂł siĂŞ z gardÂła jĂŞk bólu. GÂłosy znów siĂŞ zaÂśmiaÂły doskonale wyczuwajÂąc jej cierpienie.
-Czemu nadal w tym tkwisz?.. Lubisz byĂŚ ofiarÂą!.. chcesz by ci wspóÂłczuli! By byÂło im ciebie Âżal! Niewinna! SÂłaba! Biedna! Ukrywasz siĂŞ za tym! Lubisz ból! Chcesz go! Pragniesz go! Jak najwiĂŞcej byle by nikt nie wiedziaÂł! Nikt nie wiedziaÂł jak jest naprawdĂŞ! Pragniesz wiĂŞcej! WiĂŞcej! WiĂŞcej!- ZamknĂŞÂła oczy czujÂąc jak stróÂżka krwi spÂływa z przegryzionej wargi. ZadrÂżaÂła lekko nasilajÂący siĂŞ ból pleców powracaÂł. Na nic siĂŞ zdaÂło samoleczenie magiÂą. Dziewczyna delikatnie siĂŞgnĂŞÂła dÂłoniÂą do skrzydeÂł i wyrwaÂła jedno piórko. Nim przysunĂŞÂła je do twarzy staÂło siĂŞ prochem brudzÂąc na czarno jej dÂłoĂą.
-Gdyby tylko teraz tu byÂł.. ktokolwiek.- PoruszyÂła bezdÂźwiĂŞcznie wargami ukÂładajÂąc je w sÂłowa, które nigdy nie wyszÂły z jej gÂłowy. W pierwszej chwili siĂŞ zawahaÂła. Czy go nie zawoÂłaĂŚ. Ale wiedziaÂła, ze nie moÂże jeszcze... to nie jest odpowiedni moment.

RiZochi - Wt cze 30, 2009 10:23 pm
Rizochi zdziwiÂł siĂŞ na sÂłowa Niary. SÂłowa byÂły naprawdĂŞ otuchÂą i pomocÂą. Mimo to do przed oczami pojawiÂł siĂŞ obraz sprzed dwóch dni. Kiedy to w Valladon, wszystko siĂŞ posypaÂło. Nie mógÂł sobie tego wybaczyĂŚ. Nigdy. Te gÂłupie sÂłowa, mogÂły pozostaĂŚ w jego gÂłowie i nigdy nie zostaĂŚ wypowiedziane. Nie chciaÂł teraz tego okazywaĂŚ przed dziewczynÂą.

-Ja równieÂż jestem rad. – odparÂł z uÂśmiechem. – CieszĂŞ siĂŞ z twojego lepszego samopoczucia, oraz radoÂści. RównieÂż jestem zadowolony, Âże mogĂŞ siĂŞ na coÂś przydaĂŚ.

Stan Kyrie zaczÂąÂł go zastanawiaĂŚ. Nie wiedziaÂł i nie mógÂł sobie wyobraziĂŚ, przez co przechodzi dziewczyna. Niara jedyna mogÂła mieĂŚ pojĂŞcie tego wszystkiego. Nie mniej jednak wciÂąÂż nie wiedziaÂł, czy dobrym pomysÂłem byÂło siĂŞ pytaĂŚ. WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko. SpojrzaÂł w ogieĂą, dorzuciÂł kilka kawaÂłków drewna, po czym wzrokiem wróciÂł na siedzÂącÂą dziewczynĂŞ.

-Jak twoje plecy? – zapytaÂł. – Oraz jak ma siĂŞ Kyrie? MartwiĂŞ siĂŞ o was.

Sam nie wiedziaÂł, dlaczego dodaÂł ostatniÂą liniĂŞ. PrzecieÂż, wciÂąÂż nie chciaÂł siĂŞ zbliÂżaĂŚ do ludzi. Do jakich kol wiek istot myÂślÂących. CóÂż … najwyraÂźniej coÂś w jego Âśrodku miaÂło inne zdanie. MoÂżliwe, Âże byÂło to serce, które od pewnego czasu pozostawaÂło zimne … zamkniĂŞte … samotne.

Niara - Wt cze 30, 2009 10:41 pm
Niara uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ ciepÂło do chÂłopaka, rozumiaÂła go bardziej niÂż sÂądziÂł. Tek kilka sów jakie wymienili byÂła do niej niezwykÂłym pocieszeniem. PoczuÂła siĂŞ lepiej, jakby otoczona kocem ze sÂłów, zrobiÂło jej siĂŞ cieplej na duszy.

- CóÂż... - szepnĂŞÂła - moim plecom nie jest najgorzej, co pardwa z kaÂżdym dniem, jest trudniej, ale na razie nie ma ran i nie krwawiĂŞ, wiĂŞc jest dobrze. A Kyrie... bardzo cierpi, niestety nie jestem w stanie jej pomóc, nikt nie jest... No moÂże jest... ale to ona sam musi podjÂąĂŚ decyzje co zrobiĂŚ.

Nagle zagrzmiaÂło, Niara wystraszyÂła siĂŞ jak maÂły kociak i odskoczyÂła do tyÂłu.

- Ja.. ja.. przepraszam... taki uraz... - wyjÂąkaÂła.

Znów zagrzmiaÂło, Niara skuliÂła siĂŞ teraz bardziej, nie wstajÂąc cofnĂŞÂła siĂŞ do wnĂŞtrza jaskini i oparÂła o jednÂą ze Âścian.

BaÂła siĂŞ, od zawsze baÂła siĂŞ burzy, grzmotów, i bÂłyskawic. To byÂł dla niej koszmar. To byÂł sÂłaby punkt dziewczyny, jeden z jej dwóch ogromnych strachów.

GrzmiaÂło co raz gÂłoÂśniej, na niebie zaczĂŞÂły pojawiaĂŚ siĂŞ bÂłyskacie. Wiatr dÂąÂł teraz nieubÂłaganie w korony drzew. ZaczĂŞÂło padaĂŚ. Niara otuliÂła siĂŞ pÂłaszczem i ze Âłzami strachu w oczach siedziaÂł skulona pod ÂścianÂą jaskini.

RiZochi - Wt cze 30, 2009 10:53 pm
ChÂłopak podniósÂł powoli gÂłowĂŞ w stronĂŞ nieba. Burza siĂŞ zbliÂża. LubiÂł deszcz. Nie baÂł siĂŞ burzy. Piorunów. CzĂŞsto stawaÂł w strugach deszczu, czekajÂąc, aÂż piorun go trafi. Nigdy tak siĂŞ nie staÂło. WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko. ZabraÂł caÂłe drewno jakie leÂżaÂło na zewnÂątrz i wrzuciÂł je do Âśrodka. WyczyÂściÂł patelnie i kocioÂłek, zostawiÂł je na zewnÂątrz. JeÂżeli zbierze siĂŞ w nich woda, bĂŞdÂą mieli co piĂŚ z rana.

-Nie musisz przepraszaĂŚ. – odparÂł wnoszÂąc czĂŞÂśĂŚ sprzĂŞtu. – Rozumiem, Âże kaÂżdy moÂże siĂŞ baĂŚ burzy. W szczególnoÂści w anioÂłowie, moÂżecie wiedzieĂŚ coÂś o tym wiĂŞcej. SÂłyszaÂłem, Âże ludzie twierdzÂą, Âże burza jest oznakÂą gniewu bogów. ZresztÂą, dla mnie to bez znaczenia.

Powoli udaÂł siĂŞ na zewnÂątrz. SpojrzaÂł w niebo. Ciemne chmury powoli zbliÂżaÂły siĂŞ w ich stronĂŞ. WyczuwaÂł zbliÂżajÂący siĂŞ deszcz w wietrze. MusiaÂł siĂŞ ÂśpieszyĂŚ.

OdwiÂązaÂł konie i wprowadziÂł je do jaskini. PrzywiÂązaÂł do kawaÂłka korzenia wystajÂącego ze Âściany. WniósÂł resztĂŞ ekwipunku, który pozostaÂł na zewnÂątrz. ZabraÂł ze sobÂą pÂłaszcz i koc, po czym ruszyÂł w gÂłÂąb jaskini. UjrzaÂł pod jednÂą ze Âścian leÂżÂącÂą Kyrie. Nie wyglÂądaÂła najlepiej. Powoli zbliÂżyÂł siĂŞ do niej. PrzykucnÂąÂł i podaÂł koc wraz z pÂłaszczem.

-ProszĂŞ. – odparÂł przyjaÂźnie. – PowinnaÂś siĂŞ okryĂŚ.

0000_menu